آسمان هم از شما همیشه راضی است

می روید

بی‏ گناه بی‏ گناه بی‏ گناه

راستی به من نگفته‏ اید

آن طرف کنار لحظه‏ های دور دست

روزهای آسمان چه شکلی است؟

کاش می‏ شد ای فرشته‏ ها

راه خانه ی ستاره  را به من نشان دهید

یا که از فراز قلّه‏ های نور

دستی از دعا برای من تکان دهید

راستش دلم

مثل یک نماز بین راه

خسته و شکسته است

او مسافر است

می‏رود به شهر آفتاب

گرچه راه آفتاب بسته است

کاشکی نمازهای صبح من قضا نمی ‏شدند

دست‏ های من

هیچ وقت از آسمان جدا نمی‏ شدند

ای فرشته‏ ها به دست‏های من کمک کنید

دست‏های کوچکی که اشتباه می‏کند

یا به قول مادرم گناه می‏کنند

بگذریم!

پیچک کنار پنجره

نور ماه را

مثل نردبان گرفت و رفت

آخرش به آسمان رسید

یک سبد ستاره چید

من ولی هنوز هم چقدر کوچکم

ماه، مثل سیب روشنی

روی شاخه‏ های دور آرزو نشسته است

حیف که برای چیدنش

نردبان من شکسته است

دیگر اینکه دیوها

چراغ‏ های کوچه را شکسته ‏اند

هر کجا که می‏روم

فکر می‏کنم، در کمین رفت و آمدم نشسته ‏اند

ای فرشته‏ ها که تا همیشه روشنید

یک چراغ هم برای من بیاورید

ای فرشته ‏ها!

ای که دل به حجره های نور بسته ‏اید

ای که پای غصه‏ های من نشسته‏ اید

حرف‏های من هنوز ناتمام مانده است

هیچ کس ولی

شعرهای دفتر مرا نخوانده است

با وجود این

بیش از این مزاحم شما نمی ‏شوم

پس خدا همیشه حافظ شما

ای فرشته ها ، فرشته ها ، فرشته ها …….

صفحات: 1· 2