این همه یوسف

پس از فروپاشي رژیم بعثي عراق و اطمینان از نبود اسیر ایراني در آن کشور، در آذرماه 1382، مصوّبه اي در بنیاد شهید انقلاب اسلامي تصویب شد که بر اساس آن، باقي مانده مفقودان دفاع مقدس،

شهید اعلام گردید و نام آنان با عنوان شهداي جاویدالاثر ثبت شد.

 ستاد تفحص شهداي کشور هم تعداد شهداي مفقود را هفت هزار شهید عنوان مي کند که هنوز با وجود جستجوهاي فراوان، نشاني از آنان یافت نشده است.

معلوم نیست کدامین خاک میزبان جسم پاکشان گشته و آنان از کدام شکاف و خاکریز و کانال، به لقاي خداوند رسیدند و بر سر خوان نعمتش روزي مي خورند.آن ها جاویدند و عطر پیراهن شان هیچ گاه از کنعان سرزمین مان خارج نخواهد شد.

دشت هاي جنوب، همواره مهمان لاله هاي سرخي است که از سرخي خون شان جان گرفته اند. لاله هاي سرخ، نماد دست خونین شهیدان هستند

که ما را به بیعت فرا مي خوانند و ما را سوگند مي دهند تا راه شان را بپوییم و از ثمره خون شان پاسداري کنیم.

مفقودالاثر،

ماییم شبی گهواره بیست ساله ات ترک خورد و من ناگهان کنعان شدم. هیچ وقت با نامِ قدیمی ات بازنگشتی. هر روز تشییع شدی و بازگشتِ تو، شعوری بود که فوج فوج مردمانی را به خاک سپاری.

هر روز تشییع شدی؛ با نامِ شهید، فرزندِ روح اللّه و به مرگ هایِ تلخِ ما لبخند زدی. پرنده مفقود!

چگونه نشانه ای از تو نداریم؟! مفقودالاثر که می گویند همان از بند گسیخته نیست که پرواز می آموزد؟!

 باورم نمی شود این تابوت که می آید، این صدفِ خونین دل،

چراغِ نقره ای مرا در آغوش نگرفته باشد.

چه نام هایِ بلندی که در میان نام هایِ ماندگارتان گمنام نیستند! چگونه نشانه ای از شما نداریم؟! مفقودالاثر ماییم که هیچ نشانه ای از خود، همانندِ خونِ شما بر سنگِ ذهنِ تاریخ جا نگذاشته ایم.