این قانون دنیاست؛
مَردُم، تو را همانگونه می بینند؛
که چشمان تو، آنها را…

بنشین روبروی آینه و کمی حساب کتاب کن!
تو با هر کسی که چشم در چشم می شوی؛
یا تصویرش را در ذهن، مرور می کنی؛
اولین چیزی که ذرّه بینِ نگاهت یا افکارت به آن گیر می کند؛ چیســت؟

قشنگی های ریز و درشتِ باطنش، چشمانت را می گیرد؟
یا ضعف هایِ کم و زیادِ ظاهر و باطنش؟

اگر چشمانت، عادت به دیدن زیبایی ها کرده اند؛ قلبِ قیمتیِ درونِ سینه ات، مبارکت باشد…

امّا اگر چونان مگس، عادت کرده ای، روی پلیدی ها، بنشینی؛ حالِ دلت، کم خراب نیست!!!

قرآن عسل را دوای هر دردی میداند،
و عسل؛ محصولِ نشستن زنبور بر زیباییِ گلهایی است که خار هم دارنــد!

از زنبور، کمتر نباشیــم؛
عسلِ جانمان، کامِ همه را شیرین خواهد کرد.