آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولی عصر محزون باشد و ما خوشحال باشیم؟ او در اثر ابتلای دوستان (آزمایش و امتحان دوستان)، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع حضرت بدانیم؟… (ایشان) اشخاصی را میخواهند که تنها برای آنحضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر حضرت باشند نه برای برآوردن حاجات شخصی خود…

 تنها پیدا کردن و دیدن حضرت مهم نیست، هر کدام در فکر حوائج شخصی خود هستیم و به فکر آنحضرت نیستیم.۱

 صبح جمعه بین کانالهای تلویزیون دنبال فیلم هندی میگشتم ( نیمروز جمعه اصولا شبکه آی فیلم ، فیلم هندی پخش می کرد ) ، یهو رسیدم به شبکه افق ، منظره خیلی آشنایی رو نشون می داد ، دو تا خانم روبروی هم سر مزار یک شهید نشسته بودند ، تصویر شهید را که دیدم یادم آمد ، شهید سید محمدحسین میردوستی هم شهری من و مدفون در گلزاری شهدای تهران ، دقیقا کنار مزار شهید سجاد زبرجدی ، همسر شهید که دختر عموی ایشان نیز بودند ، سرکار خانم راضیه سادات میردوستی ، خاطره غم انگیز و تلخ لحظات انتظار برای آخرین دیدار همسر نازنینشون و وداع با ایشان را تعریف می کردند ، اشک امان حرف زدن را از ایشان گرفته بود ، لحظه به خاک سپردنشان و اینکه لحظاتی از این دنیا جدا شده و به اصطلاح خودشان مرگ را در جلوی چشمانشان دیدند ، حین صحبت ایشان فیلمهای کوتاهی از خداحافظی و دل کندن شهید میردوستی از تنها فرزندشان سید محمد نیز پخش شد …… آن موقع بود که به یاد این جمله افتادم که؛ آیا واقعا من امام زمانم را فقط و فقط به خاطر خودشان صدا نموده ام ؟! آیا مانند این شهیدان والا مقام مدافع حرم بانو زینب کبری سلام الله علیها تلاش نموده ام تا سرباز واقعی و منتظر مخلص امام زمانم باشم ؟! برای تحقق هدف غایی ، ظهور حضرت حجت چه تلاشی انجام داده ام ؟؟!!! 

رسیده بر لبم جان 

بیا امید پنهان 

بیا که شب سر آید

سحر ز در درآید …..

۱. در محضر آیت الله بهجت، ج۲ ص ۲۷۶ و ۲۶۷ و ۲۶