از مواردی که مرحوم میرزا جواد آقا تبريزى (قدس سره) به آن توصیه مى کردند، توجّه به معنویات در کنار درس بود.

ایشان مى فرمود:

 زمانى که ما در مدرسه فیضیه بودیم، نیمه شب (جهت نماز شب) مسجد مدرسه مملو از طلبه مى شد به طورى که اگر یک نفر غریبه وارد مى شد، از کثرت حضور طلاّب، تصور مى کرد که وقت نماز صبح است! “طلاب به شب زنده دارى و تهجّد بسیار مقیّد بودند”

طلبه باید در جهت معنویت و خودسازى گام بردارد و از توسل به اهل بیت (علیهم السلام) دریغ نکند.

 مرحوم میرزا (قدس سره) معتقد بود که نیمه شب وقت مزد گرفتن است؛ از این رو خودشان نیمه شب ها با خداى خود راز و نیاز مى کردند و با معبود، پیوند قلبى خاصى داشتند که حرکت نیمه شب ایشان و تهجّد در حرم مطهّر و مسجد امام حسن عسکرى (علیه السلام) زبانزد طلاّب بود.

 اخلاق علمی میرزای تبریزی ص۳۶۱