یه گل کاکتوس قشنگ تو خونه‌ داشتم.

اوایل بهش می‌رسیدم. قشنگ بود و جون دار.
کم کم فهمیدم با همه بوته هام فرق داره.
خیلی قوی بود، صبور بود، اگه چند روز بهش نور و آب نمی‌رسید هیچ تغییری نمی‌کرد.

منم واسه همین خیلی حواسم بهش نبود به خیال اینکه خیلی قویه و چیزیش نمی شه.

هر گلی که خراب می‌شد می‌گفتم، کاکتوسه چقدر خوبه هیچیش نمی شه اما بازم بهش رسیدگی نمی‌کردم…
تا اینکه یه روز که رفتم سراغش دیدم خیلی وقته که خشک شده.

ریشه اش از بین رفته بود و فقط ساقه هاش ظاهرشو حفظ کرده بود.
قوی ترین گلم رو از دست دادم، چون فکر می کردم قویه و مقاوم...

 مواظب قویترین‌های زندگیمون باشیم.

ما از بین رفتنشونو نمی فهمیم چون همیشه یه ظاهر خوب دارند، همیشه حامی اند، پشتت بهشون گرمه…
اما بهشون رسیدگی نمی کنیم، تا اینکه یه روز می‌فهمیم قوی ها هم از بین میرن.