نتوان گفت که این قافله وا می ماند
خسته و خفته از این خیل جدا می ماند

این رهی نیست که از خاطره اش یاد کنی
این سفر همراه تاریخ به جا می ماند

دانه و دام در این راه فراوان اما
مرغ دل سیر ز هر دام رها می ماند

می رسیم آخر و افسانه وا ماندن ما
همچو داغی به دل حادثه ها می ماند

بی صداتر زسکوتیم ، ولی گاه خروش

نعره ماست که در گوش شما می ماند

بروید ای دلتان نیمه که در شیوه ما
مرد در هر چه ستم هرچه بلا می ماند

شاعر : محمدعلی بهمنی