ماه فرو ماند از جمال محمد

سرو نباشد به اعتدال محمد

 قدر فلك را كمال و منزلتى نيست

در نظر قدر با كمال محمد

وعده ديدار هر كسى به قيامت لیله اسرى،

 شب وصال محمد آدم و نوح و خليل و موسى و عيسى آمده مجموع،

در ظلال محمد عرصه گيتى مجال همت او نيست روز قيامت نگر،

مجال محمد و آن همه پيرايه بسته جنت فردوس بو كه قبولش كند،

بلال محمد همچو زمين خواهد

 آسمان كه بيفتد تا بدهد بوسه بر نعال محمد

 شمس و قمر در زمين حشر نتابد پيش دو ابروى چون هلال محمد

چشم مرا، تا به خواب ديد جمالش خواب نمى‏گيرد از خيال محمد

«سعدى‏» اگر عاشقى كنى و جوانى عشق محمد بس است و آل محمد