از بس که حُسن نام تو شد مشق جوهرم
عطر بقیع می وزد از باغ دفترم

شوق بهشت سهم بقیه، ز من مخواه
از گندم مزار شما ساده بگذرم

مسکین، یتیم، اسیر، همه زود آمدند
مثل همیشه در صف این خانه آخرم

نقش است بر کتیبه خلقت هو الکریم
ثبت است بر جریده عالم هو الکرم

من خواب دیده ام پس از آبادی بقیع
نذر ضریح توست النگوی مادرم

آنقدر حلقه بر در این خانه کوفتم
حالا خودم کلون قدیمی این درم

گفتند سائلان که پس از تو کجا رویم
گفتی که این شما و سرای برادرم

این ها دو واژه اند که با هم غریبه اند
بر صفحه چون دو خط موازی: حسن، حرم

میلاد حسنی