راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد *** شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

حافظ، از افتخارات شعر و ادب و جامعه پارسی و ایرانی است. او ده ها جلد مثنوی و دیوان و قصاید ندارد!

او صدها هزار بیت غزل و شعر ندارد! حافظ تنها یک دیوان غزل دارد. غزل هایی زیبا، زمینی و ماندگار! دلا دیدی كه آن فرزانه فرزند چه دید اندر خم این طاق رنگین؟ به جای لوح سیمین در كنارش فلك بر سر نهادش لوح سیمین او رگ خواب ایرانی را خوب می داند.

       عشق و یار و باده و رند و… . صحبت او از رند خود داستانی است.

حافظ نه جامعه شناس و روشنفکر که روایتگر خوب زمان خویش است!

در کنار عشق و یار و خمار، او روایتگر دورویی ها، نفاق، کاستی ها و انحرافات جامعه زمان خویش است.

به قول یک بزرگ، او نه یک انسان کامل که کاملا انسان است.