سه برادر نزد امام علی عليه السلام آمدند و گفتند: 
مي خواهيم اين مرد را که پدرمان را کشته قصاص کنی.
امام علی (ع) به آن مرد فرمودند: چرا او را کشتی؟
آن مرد عرض کرد: من چوپان شتر و بز و … هستم.
يکی از شترهايم شروع به خوردن درختی از زمين پدر اينها کرد،
پدرشان شتر را با سنگ زد و شتر مرد،
و من همان سنگ را برداشتم و با آن به پدرشان ضربه زدم و او مرد…

امام علی عليه السلام فرمودند: بر تو حد را اجرا مي کنم.

آن مرد گفت: سه روز به من مهلت دهيد. 

پدرم مرده و برای من و برادر کوچکم گنجی بجا گذاشته است!

پس اگر مرا بکشيد آن گنج تباه مي شود، 

و به اين ترتيب برادرم هم بعد از من تباه مي شود. 

اميرالمومنین (ع) فرمودند: چه کسی ضمانت تو را مي کند؟ 

مرد به مردم نگاه کرد و گفت اين مرد. 

اميرالمومنين (ع) فرمودند: ای اباذر آيا اين مرد را ضمانت مي کنی؟

ابوذر عرض کرد: بله.

امیر المومنین فرمود: تو او را نمي شناسی و اگر فرار کند حد را بر تو اجرا مي کنم!

ابوذر عرض کرد: من ضمانتش ميکنم يا اميرالمومنين. 

آن مرد رفت . و سپری شد روز اول و دوم و سوم … 

و همه مردم نگران اباذر بودند که بر او حد اجرا نشود… 

اندکی قبل از اذان مغرب آن مرد آمد.

و در حاليکه خيلی خسته بود، بين دستان اميرالمومنين قرار گرفت 

و عرض کرد: گنج را به برادرم دادم و اکنون زير دستانت هستم 

تا بر من حد را جاری کنی. امام علی (ع) فرمودند:

چه چيزی باعث شد برگردی درحاليکه مي توانستی فرار کنی؟

آن مرد گفت: ترسيدم که بگويند “وفای به عهد” از بين مردم رفت…

اميرالمونين از اباذر سوال کرد: چرا او را ضمانت کردی؟

ابوذر گفت: ترسيدم که بگويند “خیر رسانی و خوبی” از بین مردم رفت…

اولاد مقتول متأثر شدند و گفتند: ما از او گذشتيم… اميرالمومنين عليه السلام فرمود: چرا؟

گفتند: ميترسيم که بگويند “بخشش و گذشت” از بين مردم رفت…

و اما من اين پيام را برای شما قرار دادم تا نگويند “دعوت به خير” از ميان مردم رفته