طبق آموزه های هِندو، حرکت جهان در زمان، به «شکل دَوَرانی» ست؛

یعنی آغاز جهان کنونی که ما در آن زندگی می کنیم، نقطه پایان مرحله دیگری از هستی می باشد (بصورت حرکت دایره وار) در پایان هر دور، جهان به پایان می رسد و پیش از آن برای ورود به دورِ جدید آماده می شود.

 برخی ادیان قائل به «حرکت خطی» جهان هستند؛ یعنی عالم در نقطه ای آغاز شده و در نقطه ای هم به پایان می رسد؛ مثل انسانی که یکبار زائیده می شود و یکبار می میرد، جهان نیز فقط «یکبار» به پایان می رسد.

بودا و هندو قائل به حرکت دَورانی (یا همان دایره وار) هستند 

زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام قائل به حرکت خطی اند.  

منجی در ادیان، شاکری ، ص 217