امام صادق عليه السلام می فرمايد:

منْ يَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ يَعِيشُ بِالإِحْسانِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَعِيشُ بِالأَ عمارِ «1»

آنها كه بر اثر گناه می ميرند از آنها كه با مرگ طبيعى از دنيا می‏ روند بيشترند!، و آنها كه بر اثر نيكوكارى عمر می کنند از آنها كه با عمر طبيعى زندگى می‏ نمايند زيادترند!

شرح كوتاه‏
امروز ثابت شده است كه سرچشمه قسمت قابل توجهى از بيماری‏هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى است، و يكى از مهم‏ترين عوامل ناراحتى روانى فشارهاى شديدى است كه از ناحيه وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمى وارد مى‏شود. انسان گناهكار در دادگاه وجدان محاكمه می شود و با مجازات‏هاى دردناك معنوى وجدان روبه ‏رو می ‏گردد و عكس‏ العمل آن در جسم و جان و حتى در مرگ و ميرها آشكار می گردد، بعكس، افراد نيكوكار از درون وجدان خود تشويق می شوند و همين تشويق معنوى نيرو و نشاط تازه ‏اى به آنها می دهد و بر طول عمر آنها می ‏افزايد نتيجه اين كه گناه عمر را كوتاه، و كار نيك عمر آدمى را طولانى می سازد.

۱. امالی طوسی ص 305