مجبور شدم چندین کار را پشت سر هم برای مامان و بابام انجام بدم، هوا گرم بود، خسته شدن و کلافه!!! 

عصبانی شدم، که یهو این حدیث به چشمم خورد:

 حضرت امام صادق عليه السلام :

« مَنْ نَظَر الي أبَويه نَظَرَ ماقتٍ و هُما ظالمانِ لَهُ، لم يَقبَلِ اللهُ لَهُ صلاةً »

هر کس به پدر و مادرش از روی غضب نگاه كند حتی در حالی که آنها در حق او ظلم می کنند، خدا هيچ نمازی را از او قبول نمی نمايد.

 کافی ، ج ۴ ، ص ۵۰

ناراحت شدم، عذاب وجدان گرفتم، نه فقط بخاطر عدم قبولی نمازهام، نه بخاطر اینکه یاد مهربونی ها و صبر هردوتاشون افتادم، در مراحل مختلف بزرگ شدن من، همینطور یاد اون تبلیغات پدر و پسری که تو پارک بودن و پدر مسن با اشاره به گنجشک هی از پسرش میپرسید این چیه!!!

تصمیم گرفتم به خودم مسلط باشم و علیرغم وجود اختلاف نظرها و سلیقه ها، جبران محبتای گذشتشون رو به بهترین شکل داشته باشم، شما هم اگه تو همینچین موقعیتی قرار گرفتین، قبل هر اقدامی، اول محل رو ترک کنید، یک نفس عمیق بکشید، یک صلوات بفرستید و با لبخند برگردید پیششون و بگید جانم عزیزدلم، قربون چشاتون، قربون اخمتون و …. دلشون زو بدست بیارید.

مرا نگاه تو بس !!!