مصادیق ایثار: هجرت، جهاد، تبعید و تحمّل آزار در راه خدا 

فالَّذِینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فِی سَبِیلِی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ 

پس کسانی که هجرت کرده واز خانه هایشان رانده شده و در راه من آزار و اذیت دیده، جنگیده و کشته شدند، قطعاً من لغزش هایشان را می پوشانم و در باغ هایی که نهرها از زیرشان جاری است، واردشان می کنم.

 پیامها

1- تا گناهان وعیوب محو نشود، کسی وارد بهشت نمی شود.
2- هجرت، جهاد، تبعید و تحمّل آزار در راه خدا؛ زمینه های عفو خداوند هستند.
3- علاقه به وطن، یک حقّ پذیرفته شدۀقرآنی است و گرفتن این حق، ظلم است.
4- در پیمودن راه خدا؛ هجرت، تبعید، شکنجه و جهاد و شهادت لازم است.
5- به خاطر بعضی لغزشها، افراد را طرد نکنیم. در این آیه، خردمندانی که حتّی از اولیای خدا و اهل بهشتند، سابقه ای از لغزش دارند، ولی خداوند آنها را می پوشاند.
6- عنایت و توجّه مخصوص خداوند، برای خردمندان مؤمن است.
7- در تحقق وعده های خداوند، ذرّه ای شک و تردید وجود ندارد. تمام وعده ها با تأکید بیان شده است.
8- هر پاداشی ممکن است با تغییر مکان و زمان ارزش خود را از دست بدهد، اما پاداش های الهی مطابق فطرت و خلقت انسان است و هرگز از ارزش آن کاسته نمی شود.
9- نهرهای بهشت، هم از پای درختان آن جاری است؛ و هم از زیر جایگاه مسکونی بهشتیان.

سوره آل عمران، آیه 195

منبع:تفسیر نور(10جلدی) ج 1 679