در زمان شاه مى‏ خواستند در منطقه بهارستان تهران، اطراف ساختمان مجلس شوارى ملّى را بسازند و بايد ۳۵ خانه خراب مى‏ شد.

به اطلاع صاحبان خانه ‏ها رساندند كه خانه شما را مترى فلان مقدار مى ‏خريم. هر كس اعتراض دارد، بنويسد تا رسيدگى شود.

هيچ‏كس به جز مرحوم راشد اعتراض نكرد. اين جريان خيلى بر مسؤولين گران آمد، و گفتند: «فقط اينكه آخوند است، اعتراض كرده!»
بعد مرحوم راشد را دعوت كردند و آماده شدند براى اينكه به او حمله كنند و (خوار) خفيفش نمايند…

راشد آمد و بعد از سلام و احوال‏پرسى از او پرسيدند كه اعتراض شما چيست؟

گفت: حقيقتش اين است كه اين خانه را من سالها قبل و به قيمت خيلى كم خريده ‏ام و در اين مدت زمان طولانى مخروبه شده و به نظر من قيمتى كه شما پيشنهاد كرده‏ ايد، زياد است!
من راضى نيستم از بيت المال مردم قيمت بيشترى براى خانه ‏ام بگيرم

بهت و تعجّب همه را فرا گرفت و يكى از اعضاى كميسيون كه از اقليتهاى دينى بود، از جا برخاست و راشد را بوسيد و گفت:

«اگر اسلام اين است، من آماده ‏ام براى مسلمان شدن…»1

1. جرعه ای از دریا، ج۲، ص۶۵۸