نشست مصادیق و ویژگی های امر به معروف و نهی از منکر در فقه شیعی
برگزاری نشست"مصادیق و ویژگی های امر به معروف و نهی از منکر در فقه شیعی”
مدرسه علمیه امام جعفر صادق(ع)، سطح(2)
نشست پژوهشی با عنوان «مصادیق و ویژگی های امر به معروف و نهی از منکر در فقه شیعی» در سالن اجتماعات این مدرسه برگزار شد.
هدف از تشکیل این نشست، آشنایی طلاب با چگونگی پژوهش در مورد امر به معروف و نهی از منکر در منابع شیعی بوده است.
کارشناس محترم، جناب آقای دکتر عباسی، سخنان خود را با دعایی از امام سجاد(ع) شروع کردند.
ایشان از حضار خواستند به مساله ای که در مورد امر به معروف و نهی از منکر مطرح است،پاسخ دهند.
آقای دکتر عباسی، پرسیدند: آیا معروف و منکر تنها در حجاب زنان و لباس مردان خلاصه می شود؟ امر به معروف و نهی از منکر به چه دلیلی اتفاق می افتد؟ آیا نه این است که خداوند از ما می خواهد جامعه را اصلاح کنیم؟ آیا با برخورد نامناسب، جامعه اصلاح می گردد؟ آیا فریاد کردن اعمال مردم آن را به دین نزدیک می کند یا آن که ایشان را از دین دور می کند؟
جناب آقای دکتر عباسی، برای پاسخ به این سوالات، سخنان خود را با تعریفی از معروف و منکر شروع نمودند و ویژگی ها و مصادیقی را در این باره بیان نمودند.
ایشان فرمودند: امر به معروف و نهی از منکر یعنی اینکه ما هدف را ببینیم، هدف از خلقت چه بوده است؟
بزرگان می گویند :برای انجام امر به معروف و نهی از منکر باید حدوسطش را انتخاب کرد، حد وسطش یعنی بندگی، حداکثر آن یعنی تقرب حالا اینکه چه چیزی بندگی است و چه چیزی تقرب، خودش نکته ای است.
جناب اقای عباسی ویژگی ها و مصادیقی را در این باره بیان نمودند و سپس فرمودند: در جریان عاشورا، سید الشهدا تلاش می کند مردم را به سمت بندگی کردن ببرد اصلا عاشورا انفاق می افتد برای همین، زیرا مردم بنده خدا نیستند؛ بلکه اهل دلبستگی به دنیا شدند.
آقای دکتر عباسی در ادامه سخنان خود گذری بر زندگی زیبر زد که چگونه به انحراف کشیده شد و با سخنان خود باعث از بین رفتن 30000 نفر شد.
ایشان فرمودند: روش انجام امر به معروف و نهی از منکر تأثیر بسزایی در به عزت یا به ذلت کشاندن طرف مقابل دارد و از طلاب خواستند به جای نقل منکرات با تحقیق در مورد شیوه انجام امر به معروف و نهی از منکر مانع عادی شدن مسائل زشت و قبیح و غیر ارزشی شوند.
آقای عباسی در پایان سخنان خود، مراحل انجام امر به معروف و نهی از منکر را تشریح نمودند و از طلاب خواستند تا با مراجعه به آیات و روایات و دیگر منابع شیعی به شبهات جوانان، پاسخ مناسب را بدهند.