تصاویری از انتفاضه شعبانیه مردم عراق علیه صدام دراسفند 1369

همان زمان که نیروهای ارتش صدام درحال فرار از کویت بودند، روز یکم مارس1991م / 14 شعبان 1411ق / 10 اسفند 1369ش شاهد خیزش عمومی و گسترده عراقیان بودیم که جرقه ی آن در میدان سعد شهر بصره شعله ور گردید.

براثر قیام ملت مظلوم عراق، کنترل چهارده استان از مجموع هجده استان این کشور به دست مردم افتاد. آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خوئی مرجع تقلید شیعیان دو اطلاعیه مهم برای سازماندهی قیام، همچنین تعیین نفراتی به عنوان کمیته عالی کنترل بحران کرد. شهروندان کربلای معلی نیز مانند دیگر شهر های سر به شورش نهاده، حماسه های ماندگار آفریدند.

 مزدوران حاکمیت ظلم و تجاوز در کشتار قیامگران، حتی مردم بی پناه ددمنشی خود را آشکارا نمایان کردند. حمله قوای مسلح جهل و ستم به حرمین شریفین حسینی و عباسی و یورش وحشیانه به حرم علوی و هتک حرمت اعتاب مقدسه از اقدامات زشت نظامیان تبهکار گارد جمهوری به سرکردگی اشقی الاشقیاء حسین کامل و طه الجزراوی بود. به دستور فرماندهی کل نیروهای مسلح عراق، بر روی تانک هایی که برای سرکوب انتفاضه رهسپار مناطق جنوب و فرات میانه شد با اسپری قرمز رنگ نوشته شد: «لاشیعة بعد الیوم». لشکریان حکومت بعثی با کشتار بیرحمانه صدها هزار نفر در جای جای عراق، اجساد قربانیان را در گورهای دسته جمعی دفن کردند.

انتفاضه سرشناس به «شعبانیه» عراقی ها برای آمریکایی ها و هم پیمانان اروپایی و عربی بسی بیمناک و نگران کننده بود. از دیدگاه نیروهای استکباری و ارتجاعی، روی کار آمدن شیعیان در عراق، برای غرب به مراتب خطر ناک تر از صدام و حزب فاشیسیت بعث اش بود. رژیم صدام در سرکوب و قلع و قمع منتفضین نهایت وحشیگری و جنایات مافوق تصور را مرتکب شد.