حتي اگر با همسرتان در اوج تفاهم باشيد با تولد اولين فرزند بايد دوباره بر سر ميز مذاکره بنشينيد و درباره روش تربيت فرزندتان تفاهم نامه جديدي امضا کنيد.

اين هماهنگي و تفاهم يکي از مهمترين کليدهاي تربيت فرزند است.
1- مادر اخم مي کند و پدر لبخند مي زند.اين فرمانده دستور حمله مي دهد و آن يکي دستور عقب نشيني. با اين وضعيت طفل معصوم هيچوقت نمي فهمد چه کاري خوب است و چه کاري بد است. اين تعارض سم مهلکي براي شخصيت کودک است. او در اين خانواده هرگز احساس امنيت نمي کند چون در هر صورت بازنده ميدان است و اين مسئله او را دچار افسردگي و اضطراب مي کند.

2- وقتي پدر به دليلي کودک را از بازي کردن با دوستانش محروم مي کند و مادر در غيبت پدر به او مجوز بازي مي دهد کودک متوجه مي شود که قانون پدر زياد هم جدي نيست. در اين خانواده نه پدر و مادر اعتباري دارند و نه قانونشان.

3- والدين گاهي به خاطر مصلحت فرزندشان خطوط قرمزي قرار مي دهند و آنها را از بعضي از کارها منع مي کنند. اما بچه ها هم سياستمداران خبره اي هستند. آنها خيلي خوب مي توانند با استفاده از اختلاف سليقه والدينشان تحريمها را دور بزنند.

4- چاره اي نيست بايد با يکديگر در تربيت فرزندتان هماهنگ شويد. زيرا آسيبي که از اختلاف والدين متوجه کودک مي شود از عمل کردن به روش يکي از والدين حتي اگر اشکالاتي در آن باشد بدتر است. پس درباره مسائل تربيتي فرزندان خوب مطالعه و گفتگو کنيد تا به توافق برسيد. اگر در موقعيتي سردرگم شديد با شخص سومي که در اين مسائل اطلاعات کافي دارد مشورت کنيد. اگر توافق ممکن نيست يکي از والدين بايد کوتاه بيايد و صحنه را خالي کند. اما اينطور نباشد که هميشه نظر پدر يا هميشه نظر مادر اعمال شود.

5- اختلاف شما و همسرتان بايد مثل يک راز سر به مهر باقي بماند. پس هرگز در مقابل بچه ها درباره اين مسائل بگو مگو نکنيد و يواشکي مسئله را بين خودتان حل کنيد.

6- اطرافيان کودک بخصوص مادربزرگها و پدربزرگها هم بايد با شيوه تربيتي والدين کودک همراه باشند. البته همراه کردن آنها کمي دشوار است اما اگر والدين کودک به اندازه کافي با يکديگر هماهنگ باشند ديگران نيز با آنها همراه خواهند شد.

سيد مهدي خدايي