ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ (ﺭﻩ ) ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳند:

ﺗﻮﺑﻪ ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ، ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ، ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻭﻯ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻳﺎ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻭ

ﻣﻜﺮﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ، ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ - ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺑﻴﺎﻥ ﻗﺮﺁﻥ - ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺮﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﺧﺪﺍﺳﺖ .
ﭘﺲ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻛﺎﺭ ﺧﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﻭﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ، ﻭ ﺳﭙﺲ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﺪ ، ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ ؛ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺧﺪﺍ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .

ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺛﻢ ﺗﺎﺏ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻟﻴﺘﻮﺑﻮﺍ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﺩﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ، ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ.

علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج4، ص379