بارها با خودم فکر کرده ام که راه نجات و سعادت در چیست ؟ در دوری از مردم است یا با مردم بودن ؟

آیا می توان دوست خدا شد و در عین حال در متن زندگی بود ؟

چگونه می توان کارهای متضاد با هم انجام داد ؟ هم با مردم معاشرت کرد ، هم درس خواند ، هم کار کرد ، هم با دوستان خندید و گریه کرد ، هم تلخ و شیرین روزگار را چشید و …. اما در عین حال در نکتزها معراج داشت .

بارها از خودم سوال کرده ام : آیا راه رسیدن به مقام بندگی پایان یافته ؟ و …..

برای دریافت پاسخ به کتاب عارفانه زندگینامه و خاطرات شهید احمد علی نیری صفحه ۷۳ مراجعه فرمایید .