اگر اینگونه دستگیری کردند، به خیر می گذرد اما هیچ تضمینی برای دستگیری در چنین زمان حساسی نیست ، هیچ تضمینی !

امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند :

 « تکیه بر شفاعت و دستگیری ما نکنید ! گاهی شفاعت ما پس از سیصد سال به فریاد کسی می رسد ! »¹

پس نمی توان به دلگرمی شفاعت ائمه دل به دریا زد و در انجام گناه بی پروایی نمود ، چرا که هیچ ضمانتی وجود ندارد همچو سید حمیری … و بلافاصله پس از مرگ از ما نیز دستگیری نمایند . چه بسا شفاعت آن بزرگواران پس از سیصد سال عذاب و رنج به فریادمان رسد که این خود به شرط عاقبت به خیر شدن و با ولایت امیر المؤمنین علیه السلام و اولاد معصومینشان از دنیا رفتن است  . چه بسا به دلیل فزونی گناهان، پیش از مرگ، ایمان از کف دهیم و بی ولایت از دنیا رویم². در این صورت پس از سیصد سال هم از شفاعت خبری نخواهند بود. اما سیصد سال عذاب، سخنی بود که بی اندیشه از خطار گذراندیم! کدامین سیصد سال عذاب؟ ما که تحمل آنی سوختگی سطحی دست خود را نداریم، ماکه فرورفتن خاری در دست به شکوه و ناله می آییم، ما که از گرمای تابستان به فغان می آییم، چگونه تحمل سیصد سال عذاب خداوند را خواهیم داشت؟

باید فکری به حال خود کرد و هنگامه آن همین شب هاست. ³

1-بحار الانوار ج 70 ، ص 331 .

2- بحار الانوار ، ج 66 ، ص 223 .

3- شب های بی قراری ، ص 31