کودک بايد خاطرش آسوده باشد از اينکه پدر و مادر هميشه و در هر شرايطي او را دوست دارند و پاسخگوي نيازها و عواطف او هستند. او بايد احساس کند پدر و مادر از داشتن او خوشبخت و خرسند هستند.

کودکي که با امنيت عاطفي رشد نموده باشد خودباوري، ارزشمندي، استقلال، مثبت انديشي، مسئوليت پذيري، آرامش و بسياري ديگر از جنبه هاي مثبت رواني و شخصيتي را به دست خواهد آورد.

اين نياز در بدو تولد با نوازش کردن کودک و به آغوش کشيدن او پاسخ داده مي شود اما در سالهاي بعد مسئله کمي پيچيده تر شده و عوامل مختلفي بر روي آن تأثير مي گذارد. خوب است در اين باره به نکات زير توجه داشته باشيم:

1- بايد محبت خود را بي قيد و شرط نثار فرزندانمان نماييم. فرزند ما هر چقدر هم که ناساز و بداخلاق باشد باز هم دوستش داريم. پس هيچگاه نبايد به او بگوييم : « ديگر دوستت ندارم»يا «ديگر بچه من نيستي».

2- فرزندمان را همانگونه که هست بپذيريم. مقايسه، تبعيض، تمسخر و تحقير،تهديد بزرگي براي عواطف کودکان است.

3- هيچوقت به فرزندمان دروغ نگوييم، اگر هم قولي داديم به آن عمل کنيم.

4- بدون رضايت خودش و به اجبار او را نزد فرد ديگري نگذاريم.

5- به او لبخند بزنيد و عشق بي پايان خود را با نگاه و رفتار خودتان به او بچشانيد. طوري با فرزندتان رفتار کنيد که بدون نگراني، احساسات خودش را براي شما بازگو کند.

6- پذيراي محبت کودکتان باشيد. وقتي شما را بي بهانه مي بوسد، وقتي خوراکي خود را با شما تقسيم مي کند يا از شما مي خواهد با او بازي کنيد دست محبت او را پس نزنيد.

7- طبيعي است که گاهي از کارهاي فرزندتان کلافه و عصباني مي شويد. به هيچ وجه نبايد شخصيت کودک را به باد انتقاد بگيريم و به او توهين کنيم. بايد سعي کنيم به خودمان مسلط باشيم و در صورت لزوم تنها رفتارکودک را سرزنش کنيم نه شخصيت او را.

8- او را به خاطر بيماريها و مشکلات خودتان مقصر ندانيد. با اين کار احساس مي کند جايگاهش را نزد شما از دست خواهد داد.

9- متناسب با توان کودک به او مسئوليتهايي واگذار کنيد تا احساس کند فرد مفيدي براي خانواده است.

10- کودکي که امنيت عاطفي کمي داشته باشد بيش از حد به مادرش مي چسبد و زماني که مادرش غايب باشيد به شدت متأثر مي شود و حتي هنگامي که بازمي گرديد آرام نمي شود و حتي ممکن است با عصبانيت به مادرش پرخاش کند. او ابراز احساسات نمي کند. در برقراري ارتباط با دوستان و معلمان خودش مشکل دارد.

11- خانواده مهمترين تکيه گاه عاطفي کودکان است. اگر بدانيم فرزند بي گناه چگونه از اختلاف ما پريشان مي شود هر گز در مقابل چشمان معصوم او بر سر يکديگر فرياد نمي زنيم. هر فرياد بخشي از خانه امن کودک ما را ويران ميکند.

والدين گرامي:
لطفاً حتي در دلتان هم کودک خود را مزاحم راحتي، آزادي و پيشرفت خود نخوانيد. افکار شما بر رفتار شما تأثير مي گذارد.1

1.سيد مهدي خدايي ، رسانه آموزشي نمره بهتر