تقدیم به همه پرستارای مهربون کشور عزیزم ایران اسلامی ؛

پرستار….شاید باید پرستاره خونده بشه…پرستار که باشی شاید خیلی ها ندونن چقدر پشت در اتاق احیای بیمارستان گریه کردی…چقدر با خندیدن بچه های مریض خندیدی…چقدر دل بستی و توکل کردی….چقدر قرآن شب احیا بالا سر مریضات گرفتی…چقدر وقتی 40 تا مریض داری و نتونستی به یکی شون اونجوری که باید برسی ،تیکه ها و حرفاشونو به جون خریدی و فقط اخم کردی …چقدر زندگی نکردی ….
پرستار که باشی می فهمی خدا چقدر مشهوده …چقدر معجزه سر وقته و چقدر مرگ نزدیک…پرستار که باشی تمام وجودت میشه توکل!!! پرستار که باشی شاید خیلی ها ندونن و نفهمن سختی شغلت رو…
و تو همیشه می دونی که باید به لباس و کارت عشق بورزی و دوست داشته باشی شغلی رو که تماما رضای خداست …