نوري، زمين ظلماني را در بر گرفت و دهمين راهنماي بشر متولد شد.نام نور، علي بود و لقبش هادي؛ از مادري آسماني به نام «سمانه» بدنيا آمد و چه شايسته مادري داشت، پاکدامن، ديندار و عفيف.
نشانه هدايت و پرچم رستگاري، امام هادي عليه السلام چنين روزي بدنيا آمد و چه زيبا قرين گشته است با دهه ولايت.
امام هادي عليه السلام بسان پدر، در خردسالي بار سنگين امامت را به دوش کشيد.
توانايي شناخت و معرفت به اين بزرگواران کريم را نداريم جز از طريق خودشان که امام هادي عليه السلام در معرفي امام و جايگاه امامت در زيارت جامعه کبيره چنين فرمود: «بموالاتکم علمنا الله معالم ديننا و اصلح ما کان فسد من دنيانا» 
«به سبب ولايت و محبت شما اهل بيت خداوند نشانه هاي دينمان را به ما آموخت و آنچه از دنيايمان تباه شده بود اصلاح کرد.»1

داستاني زيبا از امام هادي(ع):
رفت خانه امام … با عجله گفت: « خانواده و اموالم را سپردم به شما »
-چه خبر شده يونس ؟… بايد از اين جا فرار کنم!
-امام لبخندي زد و گفت: چرا؟… نگين با ارزشي را که وزير خليفه براي حکاکي داده بود، موقع کار نصف شد.
-امام گفت : آرام باش؛ به خانه ات برگرد؛ ان شاءالله درست مي شود.
فردا وزير او را خواست و گفت: همسرانم دعواشان شده، نگين را دو قسمت کن، دو انگشتر بساز با دست مزد دو برابر.

«زيارت جامعه کبيره» که خود، امام شناسيِ مفصّلي است، يادگار گرانقدري است که امام هادي عليه السلام براي ما به ارث گذاشته است و چه پر مغزتر است «زيارت غديريه» که ولايت و فضايل اميرالمؤمنين عليه السلام را از آيات قرآن و روايات اثبات مي کند.2

1.زیارت جامعه کبیره .

2.حجت الاسلام والمسلمين هادي چراغ پور